çətən

is. məh. Qarğıdan, ağac çubuqlarından hörülmüş çəpər, hörgü. <Tubu:> Orada, çətənin dalında göydən asılıb. Ə. H.. Qəhrəmanlar camaatı bir zamanlar bu qarğılardan qırıb çətən toxuyar, dəyələrin və alaçıqların ətrafına çəkərdilər. Ə. Vəl.. Bir çətən – çoxluq bildirir. <Gülsənəm:> . . Hümmətəlinin bir çətən külfəti var. M. Hüs.. <Zeyni baba:> <Azər> görmüşdü, bir çətən külfətim vardı. Ə. M..